Ludwik II Wittelsbach
Ludwik II Wittelsbach
Ludwik II, niem. Ludwig Friedrich Wilhelm von Wittelsbach, znany równiez jako Ludwik Szalony lub Bajkowy Król (ur. 25 sierpnia 1845, zm. 13 czerwca 1886) byl królem Bawarii od 1864 do swej smierci.
Ludwik II urodził sie w pałacu Nymphenburg, nieopodal Monachium, jako pierwsze dziecko Maksymiliana II i ksieżniczki pruskiej Marii. Wstapił na tron po śmierci ojca, w wieku 18 lat.
Za jego panowania Bawaria została włączona do Rzeszy Niemieckiej.
Ludwik byl ekscentryczną osoba, np. utożsamial sie z Parsifalem. Jego dziwactwo (przez niektórych uznawane za chorobe psychiczna) postępowało wraz z kolejnymi niepowodzeniami w polityce zagranicznej i wewnetrznej.
Pod koniec rzadów praktycznie odseparowal sie od świata, spedzając czas w swoich baśniowych pałacach w Alpach.
Najsłynniejszy z nich, Neuschwanstein, nigdy nie został ukończony, lecz mimo to jest jedna z najpopularniejszych niemieckich atrakcji turystycznych i symbolem Bawarii. Wielu wspólczesnych badaczy uważa, ze "nietypowe" zachowania bawarskiego króla nie wynikały z obłędu, lecz stresu i problemów nieodłącznie związanych ze sprawowaniem władzy przez wrażliwa jednostkę.
Ludwik II byl nie tylko wielkim budowniczym niesamowitych palaców "ze snu". Zasłynał również jako mecenas Ryszarda Wagnera. Jest wielce prawdopodobne, że gdyby nie królewskie wsparcie pienieżne, nigdy nie powstalby Pierścień Nibelunga.
Ludwik nigdy sie nie ożenil, choć byl zaręczony z ksieżniczka bawarska - Zofia Charlotta, jego kuzynka i siostra cesarzowej Elżbiety. Zaręczyny ogłoszono 22 stycznia 1867, ale po licznych zmianach daty ślubu, Ludwik wycofal się z danego słowa w październiku tego samego roku, Zofia zaś poslubila Ferdynanda d'Alençon, wnuka Ludwika Filipa.
Wydarzenia roku 1867 utwierdziły króla w przekonaniu o własnym homoseksualizmie, co jako, że Ludwik byl gorliwym katolikiem, nie pozostało bez wpływu na jego i tak chwiejna psychike.
9 czerwca 1886 r. Ludwik II został oficjalnie uznany za niepoczytalnego i pozbawiony tronu w wyniku spisku zawiazanego przez wrogich mu ministrów z jego wujem, księciem Luitpoldem, na czele. Następnie zostal uwięziony w zamku Berg, nad jeziorem Starnberg, na południe od Monachium.
Ludwik umarł w zagadkowych okolicznosciach w Starnbergersee. Wokól jego smierci do dzisiaj sa różne legendy.
Badacze, hobbisci i historycy spekuluja nad motywami jego śmierci.
Na jej temat powstalo wiele teorii mówiacych o samobójstwie czy morderstwie !?
Jedni utrzymuja, ze zostal zastrzelony inni utruty. Obowiazuje nadal oficjalna wersja, że 13 czerwca 1886 utopił sie w jeziorze Starnberger ratujac lekarza psychiatre Bernhard Aloys von Gudden.
Ludwik jest jednym z najbardziej charakterystycznych władców w całej historii Niemiec. Jego postać wciaż budzi żywe emocje i spory. W pamięci swoich poddanych zapisał się jako król-pacyfista (starał sie unikać konfliktu zbrojnego z Prusami, a pózniej z Francja), król-budowniczy, król-marzyciel, bajkowy król.